Konuşmanın herhangi bir çevrede benimsenen sınırın dışına çıkarak yadırganacak düzeyde bir farklılık ya da sapma göstermesi durumunda, çocukta bir konuşma sorunu olduğu kabul edilmektedir. 

Çocuğun belirli bir yaşa geldiği halde, konuşmaya başlamaması ya da yaşıtlarına göre geride kalması, işaretlerle ya da tek sözcüklerle iletişim kurmaya çalışması durumunda konuşma gecikmesi düşünülür. Okul öncesi çocuklardaki konuşma ve dil gecikmeleri, çocuklar okul çağına geldiklerinde öğrenme zorluğu riskini arttırabilir genel akademik başarısızlıklar görülebilir.

Ayrıca davranış bozukluğu ve psikososyal uyum bozukluklarına da yol açabilir gecikmiş konuşmada terapi yaklaşımı neden olan etmenlere, bozukluğun türüne ve derecesine bağlı olarak değişir. Bozukluğun nedenini ortadan kaldırmak veya etkisini azaltmak için aile ile birlikte gerekli önlemlerin alınması önemli bir ilkedir.

Terapi de amaç doğru artikülasyon kazandırma ile uygun ve yeterli kelime dağarcığını geliştirme çalışmaları ile çocuğa gelişimsel seviyesine uygun bir konuşma becerisi kazandırmaktır.

Konuşma seslerini çıkarma işlemine söyleyiş (artikülasyon) denir. Konuşma seslerini atlama , yer değiştirme, eklemeler ve çarpıtmalar mevcut ise bu bir  söyleyiş (artikülasyon) bozukluğudur.

Çocuk ana dilinin seslerini  doğru ve anlaşılır şekilde çıkaramıyorsa, kendi yaş dönemine uygun sesleri  doğru olarak üretemiyorsa örneğin /k/  yerine/t / ve ya / r /yerine/ y/ çıkarması gibi,  konuşması  ailesi ve  aile dışındaki kişiler tarafından, düzenli olarak yardım almadan anlaşılamıyorsa yani  çocuğun konuşması anlaşılmaz ise, mutlaka müdahale edilmelidir.

Çocuğun çıkaramadığı sesler  tespit edilerek, uygun terapiyle ilk olarak ses düzeyinde başlanarak kelime, cümle etkinlikleriyle sesin günlük yaşamda yapılan konuşmalarda olması gerektiği gibi kullanması sağlanır.

Fonolojik bozukluk, konuşma sesi üretim bozukluğudur. Konuşma sırasında çocuk sesleri uyumsuz kullanır, kelime düzenlemeleri yanlıştır, vurguları doğru yapamaz, bazen baştaki ya da sondaki harfi atlarlar, Örneğin kitap yerine kipat demesi kap yerine pak demesi gibi.

Fonolojik problemler çocuğun  hiç anlaşılmadığı bir konuşma seviyesinden,  sadece bazı seslerin yanlış anlaşıldığı konuşma seviyesinde görülebilir. Zamanında müdahale  edilmediğinde okul çağında heceleme ve okuma konularında problem yaşanacağından akademik sorunlar ortaya çıkacaktır. 

Fonolojik bozukluğun teşhisinde fizyolojik, psikolojik ve nörolojik muayene eş zamanlı olarak uygulanır.  Konuşma sesinin çıkarılması için onun öğrenilmesi, öğrenilmesi için de iyi duyulması gerekir. Eğer bir çocuğun işitme kaybı varsa sesleri doğru öğrenmesi beklenemez.

Terapide , her çocuğun durumuna göre özellik göstermesiyle birlikte  genellikle konuşma kaslarına yönelik ses uygulamaları çalışılır.

Konuşmanın akıcılığında, seslerin , hecelerin ve kelimelerin istemsiz tekrarlarının olması ve  uzatmalar, korku duyulan kelimeleri söylemekten kaçınma, söze başlarken ‘uuummm’, ‘aaa’ gibi sesler çıkarma, sessiz duraklamalar ile karakterize olan  normal bir konuşma akışının olmadığı bir konuşma bozukluğudur. 

Terapide uygun konuşma hızının sağlanmasına yönelik, konuşmayı akıcı hale getirerek etkili iletişimi geliştirmeye yönelik yöntemlerle erken müdahale edilmesi önemlidir.

Özellikle okul çağı çocuklarda ses kısıklığına sık rastlanmaktadır. Ses kısıklığı ses tellerinin titreşimini bozacak şekilde kitlesinde artış olmasıdır. Nefesli ve sert ses üretimi ses kısıklığı olarak görülmektedir. Özellikle üst solunum yolu enfeksiyonları, alerjiler, yüksek s esle çığlık atmak ,bağırarak konuşmak ses kısıklığına yol açmaktadır.

Çocukta uygulanan ses terapilerinde, çocuğun yaşına ve dil gelişimine uygun olarak, yanlış ve doğru ses kullanım davranışının ne olduğu anlatılarak, farklı etkinliklerle doğru ses kullanımının yerleşmesi hedeflenmektedir.